Bu aralar o kadar kızıyorum ki kendime.... Etrafımda dönen bütün olumsuzlukları mıknatıs gibi çekiyorum üzerime... Nasıl oluyor da ben kendimi bunca negatifliğin için de buluyorum..
Çok mu özveriliyim arkadaşlık ilişkilerimde, kendimden çok fazla mı veriyorum diye hep merak etmişimdir... Ama son zamanlar da anladım ki evet fazla hep fazla veriyorum...
Ama artık bu posttan sonra daha dikkatli olacağım...
Artık sadece kötü günlerinde omzumu ağlamak için kullanan arkadaşlar istemiyorum etrafımda.. Ben dostlarımı arkadaşlarımı iyi günlerinde de yanımda görmek isterim..
Çünkü bende insanım dinlemekten yoruluyorum bazen.... Verecek akıl da kalmadı.. Eee eleştirince de hoş karşılanmıyor.. Ne diiim o zaman sana güzel kardeşim git dipsiz bir kuyuya anlat...
Yani böyle işte bloğum nasıl sa sen bana cevap veremezsin bende sana anlatayım içimden geçenleri...:)
Uzun zamandır kafam bunlarla doluydu işte. Bugün canım arkadaşım bircan ile de konuşunca bunları .. O da dedi ki ağlama duvarımıyız biz...
Neyse ben içimi döktüm rahatladım artık daha dikkatli olurum...
Eeee bazen içimizdekileri havalandırmak lazım güvelenmesin diye....
Ayda' dan sevgiler...
Sana katılıyorum. Bir dönem ben de böyle bir "temizlik" yapmıştım, tavsiye ederim..
YanıtlaSilo temizliği o gün yaptım ben bitti :) şimdi kendimi daha iyi hissediyorum
Sil